świat bez tamaryndu musiałby się obyć bez sosu Worcestershire, sosu HP, nieskończonej liczby chutney'ów, niezliczonych curry z prawie każdego zakątka świata; to właśnie jest wystarczający powód by czcić to wysokie, dające cień drzewo. (...) Dojrzały tamarynd jest na owocowy sposób kwaskowaty...
Tak, tamarynd jest kwaskowaty, dobrze kwaskowaty, kwaskowaty tak, ze owa kwaskowatosc czuje sie kilkanascie minut po jego zjedzeniu. Jesli jednak ktos lubi smak cytryny, szczegolnie kwaskowatosc cytryny i slodycz daktyli oraz aromat dobrych jablek, to czuje ze polubi i tamarynd, polubi niewatpliwie glownie z powodu owej kwaskowatosci!
Nie wiem jakim juz cudem ze 3 lata temu znalazlam na flickr zdjecie chutney'a tamaryndowego, jedno jest pewne, nie kupilam wtedy tamaryndu. Dwa lata pobytu w Jerozolimie odcisnely na mnie jednak pewne pietno: owoce i warzywa najdziwniejsze nawet kupuje teraz bez wiekszego zastanowienia. Gdy wiec zobaczylam kilka dni temu u znajomych strąki tamaryndu, pomyslalam: najwyzszy czas na chutney tamaryndowy z bananami, to musi smakowac dobrze, i pobieglam do orientalnego sklepu po tamaryndowa paste.
Przepis na chutney tamaryndowy z bananami (na podstawie Imli ki meethi chutney wedlug Madhur Jaffrey):
200g pasty z tamartyndu
12 lyzek cukru
plaska lyzeczka soli
2-3 lyzeczki prazonych ziaren kminu
1/4 lyzeczki pieprzyu kajenskiego
2 lyzki zlotych rodzynek
2 dojrzale banany
Paste tamryndowa z grubsza pokroic i zalac poltorej szklanki wrzacej wody. Gdy pasta nieco rozmoknie przetrzec ja dokladnie przez sitko. Do przetartej tamaryndowej pulpy dodac cukier, sol, kmin, pieprz kajenski i namoczone wczesniej rodzynki, jesli wyda sie komus za bardzo gesta, mozna nieco rozcienczyc. Nastepnie zagotowac, a przed samym podaniem dodac pokrojone w kosteczke banany.
PS.2. U nas dalej brak slonca, to dwunasty juz dzien! Zlikwidowalismy jednak zaspe z balkonu, dostalismy w zamian wanne brudnej posniegowej wody...
A ja myślałam,że to nie tamarynd, a tamaryndowiec. Niemniej jednak jestem strasznie ciekawa smaku, bo jestem wielbicielem wszystkiego, o czym zdążyłaś napisać, Basiu :)
ReplyDeleteSłów kilka o namawianiu do ucieczki z zajęć ;) To nie tak, że ja jestem taka ułożona i zajeć nie opuszczam, ja (stety albo i nie) nie z tych, o nie... I w l.o., i na studiach nie umiałam się zmusić do regularnych wizyt na zajęciach. ALe tu, na aplikacji nie znam jeszcze zasad i konsekwencji, które grożą urywającym się (a słyszałam o różnych niemiłych w stylu: referacik, wizyta w radzie, etc.), wiec na razie muszę się pilnować :(
Buziale przesyłam wieeeeeelkie!
DO ZOBACZENIA! ;)
Basia obiema nogami, obiema ręcami spracowanymi, cała sobą podpisuję się pod pierwszym zdaniem! Tamarynd jest BOSKI. Nie znałam tego przepisu, ale już mam zanotowany i powędrował na początek kolejki :)
ReplyDeletePola mówi, że jest jej bardzo miło, że mogła pomóc :) Ale właśnie je śmieciową sałatkę i ma zajęte ręce ;D
Hihihi mam stracha :) Powiem Tobie jak było, żebyś się psychicznie na piątek przygotowała :D
This comment has been removed by the author.
ReplyDelete:D
ReplyDeletecoś czuję, że ten tamarynd by mi posmakował.
A tak gdyby go do herbaty ? :P
Jak to czasy i miejsca człowieka zmieniają, no!:)
Pozdrówka, Olcik.
Aniu, pomyslalam ze jesli mam do wyboru dwie nazwy: tamaryndowiec i tamarynd to biore te druga :-)
ReplyDeleteA ucieczka, wiesz ja troszke zartowalam, nie mialam na mysli Aniu nic z kujona, a zwykla solidnosc! Mysle, ze wiem jak to jest - czekam i tak niecierpliwie :*
Pola, tak boski to slowo ktore do tamaryndu pasuje idealnie! Dobra, Ty robisz chutney, a ja buly :-) Smacznej saatki, dorzuce Ci krome chleba :*
Olciu, oj cos czuje, ze tak! A miejsca - no zmieniaja, a moze my sie chcemy zmieniac i potrzebujemy pretekstu? :-)
alez mocno egzotycznie u Ciebie :) nie probowalam,ale wiem juz po Twoim opisie,ze bardzo by mi posmakowal,zreszta jak wszystko kwaskowe......
ReplyDeletePozdrawiam cieplutko :) i przy okazji bede probowac :)
Hm, to ja po takim tamburyndowcu pewnie bym chorował trzy dni, bo dla mnie czasem i banan potrafi być zbyt kwaśny. Jedyny kwas, jaki toleruję to ogórcy, kapucha kiszona i cytryna do tekili. A, i nalewka na pigwie. Ale co tam, jeść nie muszę, a podziwiać fotę mogę. No to podziwiam, ach. Pozdrawiam grobtlorterkę :D
ReplyDeletehmmm jak zawsze zadziwiasz czymś dla mnie zupełnie obcym, czymś o czym nawet nie słyszałam...lubię dowiadywać się nowych rzeczy :) dziękuje :*
ReplyDeleteThis comment has been removed by the author.
ReplyDeleteA ja głupia pastę z tamaryndowca używałam jedynie do curry i innych indyjskich dań. A tu takie cuda można:)
ReplyDeleteOooo, i mówisz, że taki chutney z dhalem dobry. Ja ostatnio indyjskie fascynacje przeżywam, więc i taką wersję bym spróbowała. Muszę się rozejrzeć za tamaryndem :)
ReplyDeleteA zdjęcia Basiu robisz piękne :)
Basieńko, już tak blisko do piątku :)))) Cieszę się ogromnie :***
U mnie w lodówce stoi słoiczek tamaryndu(a?)... na razieostrożnie dodawany "do smaku", może czas, żeby się wybił? Chutney z chęcią wypróbuję!
ReplyDeletePrzy kolejnej wizycie w sklepie ze specjałami będę wyglądał składników. Piętno Jerozolimy to raczej błogosławieństwo:) W WAW też szaro i buro
ReplyDeletea ja nigdy jeszcze go nie widziałam , nie używałam
ReplyDeleteDla mnie to prawdziwy egzotyk
jak będziesz jechała, to oprócz tego krwistego kawałka dziczyzny i chleba, nie zapomnij o słoiczku tamarynowo-bananowego chutney :)
ReplyDeleteBardzo intrygujace. Mimo ze nigdy nie jadlam tamartyndu a o pascie tamryndowej nawet nie slyszalam, myle ze Twoja chutney zupelnie przypadla by mi do gustu. Uwielbiam bowiem cytryne, daktyle oraz jablka… Sliczna fotka.
ReplyDeleteBuziaczki
Gosia, to dobrze kwaskowe, ale przyjemnie :-)
ReplyDeleteAntoni, a no tak nie doodzi wszystkim :-) Ale jak kapuche tolerujesz, to mam wrazenie ze i tamaryndowiec by przeszedl!
aga-aa, a naprawde mialam wrazenie ze juz wszyscy o tym slyszeli, powaznie!
Patrycja, no bo cuda tez indyjskie! :-)
Tili, dziekuje slonko, wiesz tez juz nie moge, juz myslalam by sie pakowac, az zapomnialam ze pakowac sie nie lubie :-D Tamaryndowy chutnej super ze wszystkim, czuje ze i z mieskiem tez.
Agata, a no tak Ty to dobrze ujelas, on dobrze dominuje, ale czemu mu wlasnie nie dac poszalec :D
Mich, no tamtych owocow i warzyw szybko sie nie zapomina :-) straszysz, w WAW buro... a mam odwiedzic ja w pt... Pozdrowienia!
Ala, zaskoczylas mnie, naprawde! :-) Mialam wrazenie ze to taka bardzo wegetarianska rzecz, a moze w Polsce po prostu malo znana...?
Anoushka, kochana jestes - zapakuje, oj tak! :*
Basiu,
ReplyDeletepytanie nr 1. Czy pracujesz w wywiadzie?
Pyt.nr2. Czy pracujesz w kontrwywiadzie?
Chutney napewno swietny bo 1) robilas go Ty a 2)uzywam przepisow Madhur
Koniec numerowania. Piekne zdjecia. Tez zawsze licze dni bez slonca:)))
Pozdrawiam slonecznie zatem i cieplo:)))
Nie pamiętam, żebym kiedykolwiek próbowała tamaryndu, może nieświadomie w jakiejś potrawie. Tak o nim piszesz, że muszę spróbować.
ReplyDeleteDo piątku :D
Ajj Basia! I znowu coś, czego nie znam! Szkoda, że zdjęć nie można jeść ;)
ReplyDeletePiątek, piątek! Już pojutrze, hehe :)))
Gdzieś w kuchennych szafkach stoi słoiczek ze skoncentrowaną pastą z tamaryndu. Ten to usta wykrzywia. Nabrałam wielkiej ochoty na Twój chutney. Szczególnie, że potrzebuję nowych bodźców, żeby nie zapaść w sen zimowy. Ja też czekam na słońce.Oj bardzo.
ReplyDeleteArek, zawiode Cie, w zadnym z nich, niestety, bo mam wrazenie za taka praca moze byc ciekawa :D Madhur mnie zauroczyla, dzieki piekne za mile slowa! Pozdrowienia rownie cieple sle :)
ReplyDeleteFelunia, sprobujesz juz to wiem :-))
Oczko, hehe juz jutro! Wierz mi, naprawde myslalam ze niekogo nie zaskocze tamaryndem...
Lo, oj zycze Ci szybko tego slonca, slonca po to by miec ochote na kwasny smak! Usciski :-)
Pewnie nigdy bym nie zwróciła na tamarynd uwagi, ale ponieważ dopiero u Ciebie o nim przeczytałam, to dzisiaj rzucił mi się w sklepie w oczy. Cel zakupów był inny, więc tym razem rozsądnie odłożyłam, ale pewnie kiedyś spróbuję, skoro już wiem co z nim zrobić :)
ReplyDeleteja bym zwróciła uwagę z pewnością bo przypomina... jelito grube :D
ReplyDeleteo matko... co ja gadam, zmęczona jestem :]
Podobno co 7 lat zmienia się człowiekowi charakter:)
ReplyDeleteKaroLina, tylko przygotuj sie na mocno kwasnie odczucia :-))
ReplyDeleteViri, no skojarzenia masz przednie - nie wpadlabymna to , a to prawda iscie!
Olciaky, no wiesz, zastonowilo mnie to, juz czuje ze "zlagodnialam" :D
Basiu, całkiem przypadkiem trafiłam na Twojego bloga i bardzo mi się spodobał :-) piękne zdjęcie. Znam smak i zapach tamaryndowca i sosów z niego przyrządzonych, i zawsze byłam pod ich wrażeniem. Jestem pewna, że ten chutnej jest pyszny! Pozdrawiam Cię serdecznie
ReplyDeleteCzesc Kasiu :-) ciesze sie z Twoich odwiedzin i dziekuje za mile slowa! Pozdrawiam serdecznie, B.
ReplyDelete